නයි පැවැත්ම නොහොත් මෙතෙක් කථාව

88 අගෝස්තුවේ හත්වෙනිදාක ,
මහ රෑක හෝ ගිනි මද්දහනක තියන,
උණුසුම හෝ ආලෝකය අඳුනගන්න නොදැන,
මම ඇස් අරින්න උත්සහකලා.
ඒත් මොන ඇස් ඇරිල්ලක්ද?
ඇඟම දනවා ගජරාමෙට.
ජලජ සත්වයෙක් නෙව මේ ගොඩබිමට ඇදලා දැම්මේ,
ඇස් ඇරිල්ල පැත්තක තියලා ඇඬුවා මම,
පුලුවන් උපරිමේටම....
එතන ඉඳන් බඩගින්නට, රස්නෙට, 
සීතලට, විතරක් නෙවී,
දෙයක් ගන්න උවමනා උනු හැමවිටම,
මම කලේ කෑ ගහල අඬන එක.
ඒ හැම අඬුමකටම ලැබුණු මුල්ම සැලකිල්ල,
කිරි සුවඳින්ද නැත්නම් දාඩිය සුවඳින්ද කියලා,
හරියටම අඳුනගන්න බැරි උනත්,
සෙනහසේ සුවඳ  උතුරන්න ගැබ්වෙච්ච
අම්මාගේ තන පුඩුව......
ආදරේ උණුසුමට, සෙනහසේ සුවඳටම, 
හුරු වෙච්ච චූටි ශරීරෙට
ටයර් සෑ වල දැවුණු,
මිනී වල පුලුටු ගඳ, 
තරුණ ජීවිත බිලිගත්ත,
ගිනි  පුලිඟු වල රස්නෙ,
දැනුනේ නම් නෑ මතක විදිහට.

කාලය ගියා වේගයෙන් ඉගිලී
ඉස්කෝලෙ ගියා මම කියාගෙන මැසිවිලී,
පාඩම් ගොඩක්, පොත් ගොඩක්, විභාග ගොඩක්,
වට පිටේ උන්ගෙන් ප්‍රශ්න ගොඩක්,

සිස්සත්වෙ පාස්ද? ......... ඔව්
ලොකු ඉස්කොලෙකට යන්න බෑලුනෙ ඒ වුනාට ? .....හ්ම්ම්ම්
O\L  පාස් ද?....  ඔව් Aම දහයක්
අහ් ඇත්තද.ඒ උනාට  ඔය වගේ ලේසි වෙන්නෑ උසස් පෙල නම්.
මොකද පුතේ A\L ?.....   සබරගමුවට තමයි යන්න පුලුවන්
අහ් ඒකට ගිහිල්ල නම් ගෙදර තමයි ඉන්න වෙන්නේ. රස්සා හෙම නෑලු ඕවට.......හ්ම්ම්ම්


රැවුල් කොණ්ඩ වවාගෙන ,
හිටියා උන් මාරයො වාගේ
රැවුල් ගස් උදුරලා, කොණ්ඩෙ පැත්තට පීරලා,
අපි හිටිය මල් ගස් වාගෙ.

කුණු ප්‍රෙශා වරෙන් උඹ පෝලිමේ,
හිනාව කපාගනින්, කඩ්ඩ බෑ , පාවා දෙන්න බෑ
එහෙමයි ජේෂ්ඨ උත්තමයා.........


"දයාබර අම්මේ තාත්තේ, අයියේ , අක්කේ....අපේ මේ වෑයම නිදහස් අධ්‍යාපනයේ ..3$**&%##@ .......ඒ නිසා ඔබට හැකි පමණින් උපකාරයක් කරන්න............"
"නෙදකින් රුපියල් 5යිනෙ දුන්නේ හෝතඹුවා.....
අනේ ඒ අක්ක නම් 50ක්ම දුන්නා"

කැට යාම් ගොඩක් මැද
තොරක් නැති පිකට්, පෝස්ටර්, පන්ති වර්ජන
කඳුලු ගෑස් බැටන් පොලු පාර මැද
ඉඳහිටලා ගිය දේශනේක මැද
ඇගේ දෑස් හමුවුනා හැමවිට..........

ආදර කන්ද මීදුමෙන් වැහිලා යද්දි
සීත සුලඟ සමනල වැව පිසගෙන එද්දි
පළමු වරට ඒ දෙතොල් සිපගද්දි
පපුව ගැහුණා දෙදරන්න
ආදරේ බර උහුලද්දි

කාලය තාලයට ගැලුවා

සරසවිය මතකයක් වූවා

ඇගේ පෙම මතකයක් නූවා

මන්ද ඈ මා ලඟම වූවා

දැන් බඳින වයසත් හරි නේද පුතේ ?........හ්ම්ම් හ්ම්ම්ම් 

බඳින්නේ නැදද මචන්.......... මගෙන් අහන්නේ තෝ බැඳපන්කො

ඔයා මාව බඳින්නේ නැද්ද අනේ....බොරුවක්ද කරන්නේ ?........ පිස්සුද ඕයි

උඹට අපි එකක් හොයන්නද ? නැතිනම් හිතේ 

කෙනෙක් ඉන්නව නම් කියපන්.. .......

  ම්ම්ම්ම්ම් මේ මේ...

තෙපරබානේ නැතුව කියපන් .........

"පොත් මිටියක් මල් කලඹක් වූවා අද ඔබේ දෑතේ

රන් මුදුවක් දිදුලයි ඔබෙ සුරතේ සතුටු සිනහා මැද්දේ

ටිකෙන් ටික බිඳෙන් බිඳ ,

අපි ආවද මේ තරම් දුර......"

කොහෙද යකෝ දුර ආවේ?..........

ඇහ්  , ඒ කිව්වේ ?

කෝ උඹ වාහනයක්වත් ගත්තද? බලපන්  හැම එකාම වගේ වාහන අරන්....උඹ පොත් කියවා කියවා හිටපන්.........

ඔව් ඔව් ගන්න ඕනි තමයි

මොකක්ද බන් ඔය use කරන phone එක. s8 එකක්වත් බස්සපන්කෝ.... 

මාස්ටර්ස් කරන්නේ නැද්ද උබ?........ම්ම්ම්ම්ම්

දැන් හැම එකාම මාස්ටර්ස් කරනවා යකෝ..කරපන් උඹත් බලන් ඉන්නේ නැතුව

ළමයෙක් හෙම තවම නැද්ද දරුවෝ ?....... try කරනවා නැන්දෙ ...

අපිට නම් ඔය වයසේදී දරුවො දෙක තුනක්ම හිටියා...... හ්ම්ම්ම්ම්ම්

ඉතින් ඔන්න ඔහොමයි මෙතෙක් කතාව උනේ. කොහොම උනත් මේ ලෝකෙ අපේ පැවැත්ම කියන්නේ කවුරුන්දෝ එකෙක් හදපු template එකකට අනුව ජීවත් වීමක්. ඒ නිසා අපේ පැවැත්ම කියන දේ සම්පූර්ණයෙන්ම  අපේ පාලනයෙන් තොරයි, ඒත් අපි හිතන් ඉන්නව ඒක අපේ control එකේ තියෙන්නේ කියලා.ඉතින් එහෙම හිතාගෙන ආතල් එකේ ඉන්න ගමන් හිටපු ගමන් පීලි පැනපුවාම තේරෙනවා නැත්නම් පේන්න ගන්නවා අපි ඉන්න සැබෑ ලෝකයේ ස්වබාවය . ඒ කියනේ අපි මේ කරමින් ඉන්නේ අපිට ඕනි දේ නෙමෙයි pre-defined template එකක් maintain කිරීමක් කියලා.ඒ වගේ වෙලාවට මේ වගේ ගොන් පාට් ලියවෙනවා. බාගයක් ලියන් යද්දි ආයේ හිතුනා නෑ නෑ මගේ ජීවිතේ තියෙන්නේ මගේ control එකේ තමයි යකෝ කියලා. එහෙම full confidence පිට පුරුෂ දහිරිය අරන් වෙලාව බලනකොට අගෝස්තු හත්වෙනිදා උදා වෙන්න ඔන්න මෙන්න. ඒ නිසා මේ ලියන් ආපු යාං හෑල්ල නවත්තලා නයියා වන මට සුබ උපන්දිනක් වේවා කියල මම ම පතා ගමි.........ගෙහුන් එනනම් එහෙනම්...