සතර 4 (කෙටිකතාව)

වේගයෙන් ඇදී ආ දුම්රිය දෙවන වේදිකාව දකිත්ම හති ලමින් තම ගමන් වේගය බාල කරන්නට විය. වේදිකාව හා සමාන්තර වෙත්ම එහි වේගය ඉතා බාල වූ මුත් තවමත් නතර නොවී ඉදිරියට ඇදේ. දුම්රිය නතර වෙන තෙක් ඉවසාසිටීමට නොහැකි පිරිමින් තම බෑග් මලු සමග සටන් කරමින් දිව ගොස් පාපුවරුවට පනී. ඔවුන්ගේ අරමුණ කෙසේ හෝ අසුනක් අල්ලා ගැනීමය. ඉක්මන් ක්‍රියාමාර්ග නොගතහොත්  කොළඹ දක්වාම සිටගෙන යාමට සිදුවන බව ඔවුන් දනී. දනි පනි ගා නැග ගත් පිරිසෙන් වාසනාවන්තයන් කිහිපදෙනෙක්ට පමණක් දුම්-රියේ දොරවල් අසල හිස්ව තිබූ ආසන හිමිවිය. ඉඳගැනීමේ වාසනාව අහිමිවූවෝ සුසුම් ලමින් හිටගෙන යාමට හිත හදා ගති. පිපුණු රෝසමල් මෙන් මුහුණ පාට කරගත් තරුණ ගැහැණු බුම්මාගෙන සිටින්නේ ආසනයක් හිමි කරගැනීමට නොහැකි වූ නිසාවෙනි. උන් දුම්රිය මැදිරියේ එහා කොනේ සිට මෙහා කොනටම වේගයෙන් ඇවිදින්නේ කොහේ හෝ මුල්ලක ඉතුරුවූ ආසනයකට ඉව අල්ලමිනි. නමුත් ඒ බුම්මාගැනීම වැඩි කාලයකට නොවේ තව ටික වේලවකින් මේ සියලුදෙනා තම තමන්ගේ ජංගම දුරකතන වලට මුහුණ ඔබාගනිමින් සිත් සැහැල්ලු කරගනු ඇත. දුම්-රියට අවසානයට ගොඩවුනේ මැදිවියැති භික්ෂුවකි. ඊට පිටුපසින් චන්දන ය. 

භික්ෂුවගේ ගොඩවීම නිසා සීට් ඇල්ලීමේ තරඟයෙන් ජයගත් වාසනාවන්ත තරඟකරුවෙක්ට තම අසුන පූජා කිරීමට සිදුවිය. තම සීට් අත්පත්කරගැනීමේ වාසනාව මිනිත්තු කිහිපයකට වඩා නොරැඳුනු බැවින් ඔහුගේ මුහුනේ ඇඳීතිබුනේ පරාජිත පෙනුමකි. චන්දන, භික්ෂුවගේ අසුන සමීපයේම සිටගති. දුම්රිය හෙමිහිට තම ගමන ආරම්භ කරයි. මග දෙපස ඇති ගස් කොලන් ටිකෙන් ටික වේගය වැඩිකරමින් තමන් පසුකර දුවන්නට ගන්නා අයුරු චන්දනට පෙනේ. 

භික්ෂුව සිය ගමන් මලුව තුල ඇති පසුම්බිය ආදරයෙන් පිරිමදිනු චන්දන දුටුවේය. ඒ තුල ඇත්තේ පෙරදින රාත්‍රියේ ධර්ම දේශනාවකට වැඩම කර දේශනා පඬුරු ලෙස උන්වහන්සේ ලැබූ මොණර කොල සමූහයක් බව දැනගන්නට චන්දනට හැකියාවක් නැත. දේශනා පඬුරු වලට අමතරව උන්වහන්සේ රචනාකල මයිත්‍රී භාවනා පොත් පිංචවල් රැසක්ද දායක සභාව ලවා අලෙවි කරවූ බැවින් ඒ පසුම්බිය තරමට වඩා පිම්බී තිබුණු බව චන්දන්ගේ දෑසට හසුවුනා වියයුතුය.

හචෑස්......

හාමුදුරුවන්ට එහා අසුනේ වූ තරුණයා මහ හඬින් කිමුහුමක් පිට කලේය. පලවෙනි හචෑස් එකෙන් නතර නොවුනු ඒ කිමුහුන් පූජාව හචෑස් , පචෑස් , හුචෑස් ශබ්ධ නංවමින් දිගට හරහට පිටවන්නට විය. ලේන්සුවක්වත් නහයට නොතබමින් තරුණයා  තම කිමුහුම් පූජාවේ වූ ඛේට අංශු දස දහස් ගණනක් නිදහස් වාතලයට මුදා හරී. හාමුදුරුවන් වහන්සේ ඔහු දෙස ඔරවා බලනු තරුණයා නුදුටුවේ ඒ මොහොතේම ඔහුට පැමිණි දුරකතන ඇමතුමක් නිසාවෙනි. තවත් කිමුහුමක් පිටකමින්ම තරුණයා "හෙලෝ...." කීවේය. ඊට පසු නාසයෙන් පහලට විත් එලියට එන්නට වලිකන තම සෙම්සොටු දහරාව විටින් විට ඉහලට අදිමින් ඔහු ඇමතුමට උත්තර බඳින්නට විය.

දුරකතන සංවාදයේ සියලු කතා චන්දන්ගේ කන වැකේ. ඊට අනුව කොල්ලාට ලෙඩ කෝටියකි. 

මේ තරුණ වයසේදීම ඒකාට කොලෙස්ටරෝල්ය,

 ජිම් යාමට ගොස් උලුක්කු වූ උරහිසකට මාසයක් තිස්සේ බෙහෙත් බැඳේ, 

blood-pressure එකද වැඩිව ඇති බව දොස්තර කියලාය.

බඩේ පැත්තක් රිදෙන එකට සැත්කමක් කරන්නට වෙලාය.

නිමක් නැති පීනස නිසා කොණ්ඩය සුදු වේගෙන එන්නේ තරුණ බව මකාලමිනි.

තවත් මොකක්දෝ ලෙඩක් ඇති බව කොල්ලා දුරකතනයට පැවසුවත් චන්දනට එය හරිහැටි ඇසුනේ නැත.

"ලොක්කගෙන් නිවාඩු ඉල්ලුවා බන් ඊලඟ දවස් දෙක. ......කොහෙද ඌ දෙන්න බෑ කිව්වනේ.  යකෝ ලෙඩකටවත් නිවාඩුවක් දෙන්න බැරි හැටි මුන්ට......."

තරුණයා දුරකතනයෙන් ආඩපාලි කියයි.

කතාවට කන්දීගෙනම චන්දන වටපිට බැලීය. භික්ෂුවට පිටුපා ඇති අසුනේ සිටියේ මහලු මනුෂ්‍යයෙකි. ඔහුගේ වම් අත වෙව්ලයි. කොණ්ඩය සුදුම සුදු වෙලාය. ඇට ගැහුණු ගෙලෙහි නහර පවා ඉල්පී ඇත. මහල්ලා පෙනුමේ තරමට නාකි නොවිය යුතුයැයි චන්දනට සිතුනේ ඔහුගේ දකුණතින් ඉහල පහල යන ජංගම දුරකතන්යේ තිරය දුටු විටය. මහල්ලා සිටියේ මුහුණු පොතේ සැරිසරමිනි. මුහුණු පොතේ ඇති සරාගී නිළියන්ගේ පිටුවක ඔහු උඩ පහළ ගමන් කරයි. යට ඇඳුම් වලින් පමණක් සැරසී සිටින ඉන්ගිරිසි නිලියන් හා නිරූපිකාවන් ගේ රූ එකින් එක ඔහුගේ පිරික්සීමට ලක්වේ. ටික වේලවකින් ඔහු තවත් පිටුවකට මාරු විය. එය හින්දි ගැහැනුනුගේ රූ රැගත් පිටුවක් විය. එහි වූ කෙල්ලන්ගේ නම් වැඩියෙන්ම පෙනුනේ සුදු පැහැති බඩවල්ය. මහල්ලාගේ දුරකතන තිරය දෙස හොරෙන් බලා සිටි චන්දනටත් තමන්ගේ සිත ගත රත් වීගෙන එනවා දැනුනි.

චන්දනගේ රාගී දැහැන බිඳුනේ තරුණයාගේ හචෑස් එකකින් කෝච්චි පෙට්ටිය දෙදරුම් කෑ බැවිනි. මෙවර නම් ඔහු කොහෙන්දෝ ලේන්සුවක් සොයාගෙන තම නාසයත් පපුවත් දෙකම ලේන්සුවට ඉදිරී එන තරම් වේගයෙන් තම සෙම් සොටු දහරාව ලේන්සුවට ඇදදැම්මේය. තරලමය සෙම් සොටු දහරාවේ ඇතිල්ලීමේ ශබ්ධයෙන් අප්පිරියාවක් ඇති වූ චන්දන නැවත හික්ෂුව දෙසට එබුණි. උන්වහන්සේ තම මුහුණු පොත් ගිනුමට වැඩ හුන්සේක. 

"පර හම්බයන්ගෙන් මේ සිංහල දීපේ ගලවාගන්න සුජාත හෙළයිනි එකතු වෙව්....."

හාමුදුරුවෝ මුහුණු පොතේ දෙශනාවක් කොටා ඇත.

චන්දන, හාමුදුරුවන්ගේ නම කියවාගන්නට උත්සහ කලද "ඥ", "ඤා " වලින් සැදි නමක් ඉන්ගිරිසියෙන් දමා තිබූ නිසා හරියට කියවාගත හැකිවූයේ අන්තිමට තිබූ "Thero" කෑල්ල පමණි.

දුම්රිය නැවත හතිලමින් තම වේගය අඩුකරන්නට ගෙන ඇත්තේ ඊලඟ නැවතුම ආසන්න  නිසා විය යුතුය.ටික වේලාවකින් යකඩ බරාස්ස්ස්ස්ස් සද්දය නංවමින් දුම්රිය නතරවිය. චන්දන දුම්රිය දොරටුවෙන් පිටත පෙනෙන කොන්ක්‍රීට් පාර දෙස බලා සිටින්නට විය. පාර පටන් ගන්නා තැනට දෙපස වූ කණු දෙකක් අතරට ගැට ගැසුනු ලණුවක සුදු කොඩි දෙකක් එල්ලී මද සුලඟට ලෙලදේ. කලකින් නොවැටුනු වැසි නිසා වේලී කරකුට්ටන්ව ගිය කොන්ක්‍රීට් පාරටත් වලාකුලින් තොර වූ නිල්ම නිල් අහසටත් මැදි වූ හිස් අවකාශය තුල සුදු කොඩි දෙක තනි වී ඇත. කොන්ක්‍රීට් පාරේ මීටර් 15ක් පමණ යද්දී තරමක් ලොකු වංගුවක් ඇති බැවින් පාරේ මදක් දුරට යනකල් පමණි චන්දනට දැකිය හැක්කේ. ඒ පෙනෙන කොටස සම්පූර්ණයෙන් පාලුවට ගිහිල්ලාය. වැසි දිය නොලැබ කේඩෑරිවී ගිය තණකොල ගොල්ල දුඹුරු පැහැයට හැරෙමින් පවතී. මෙහෙම ගියොත් කොන්ක්‍රීට් පොළවේ පැහැයත් ගස් වල පැහැයත් සමානව පෙනෙනු ඇත. එවිටම වංගුවෙන් මතුවූයේ සුදු හැඳගත් තරුණයෙකි. ඔහු වේගයෙන් පාර දිගේ පැමිනෙමින් සිටී. ඔහුගේ අතේ සුදු කොල කැබැල්ලකි. සමහරවිට එහිඇත්තේ මුද්‍රණය පිනිස ගෙනයන මරණ දැන්වීමයැයි චන්දනට සිතේ. එහි දෙපස උපත හා විපත සඳහන් දින වකවානු ලියවී ඇති. මැදට වන්නට මැරුණු කෙනාගේ රූපයක් ඇති. 

"කවුද දන්නෑ මැරිලා තියෙන්නේ"....චන්දන තාමාගෙන්ම ඇසීය. 

මැරී ඇත්තේ මහල්ලෙක්ද? නැතිනම් ලෙඩෙක්ද?.....කොහොම උනත් ඒ භික්ෂුවක් විය නොහැක. භික්ෂුවක් උනානම් කොන්ක්‍රීට් පාර මීට වඩා ලකයක් ඇතුව දුක්වනු ඇත.සුදු පාට වෙනුවට තැඹිලිපාට වෑස්සෙනු ඇත.
මියගිය කෙනා එතරම් ධනවතෙකුද විය නොහැක.එසේ වුනා නම් පාර දිගට ලොකු ලොකු වාහන නවතා තිබෙණු ඇත, මීට වඩා ගාම්භීරෙට මග දෙපස හැඩ වනු ඇත......ඒත් මැරුණු කෙනාට ඉන් ඇති ඵලය කිම ?....ගුණු වැයුම් ගොඩක්, බෙර වාදන පෙලක්, පාවඩ උඩින්, නිල් අහස යටින් ඔහු හෝ ඇය අවසන් ගමන යනු ඇත. සැබවින්ම එය ගමනක් වන්නේ පණ තියන උන්ට මිස  මිස මැරුණු කෙනාට නොවේ. මිනියක් අවසන් ගමනක් ඇවිද්දවන පණ තියන උන්ගේ කඳුලු ගොඩක් බිම වැටී පොළව තෙමණු ඇත. නමුත් පොලවට අවසානයේ වැදගත් වන්නේ කඳුලු නොව පොළවට පස්වී පොහොර වන මැරුණු එකාගේ සම්, ඇට  සහ ඕජස්ය. 

තම අසුනට යාබද අසුනට ගැබිණි කතක් පැමිණි බැවින් මහල්ලාගේ අඩ නිරුවත් නිළි රාගය බිඳී ගියේය. හෙතෙම වහාම දුරකතය තම කලිසම් සාක්කුවට ඔබා ගත්තේ කිසිවෙක් දැක්කාදැයි සැක හැර දැනගැනීමට මෙන් වටපිට බලමිනි. වටපිටාව සිසාරන ඔහුගේ දෑසට පිටුපස අසුනේ සිටි භික්ෂුව යාන්තමට දර්ශනය විය.

"අපේ මේ ජාතිය බේර ගන්න වෙලා තියෙන්නේ අවජාතක සිංහල පොන්නයන්ගෙන්මයි..."

හාමුදුරුවෝ  තම මුහුණුපොත් පෝස්ටුවකට කමෙන්ටුවක් දමයි. 

"මේ වගේ පොන්න වේ..."

"අහ් මේ අපේ හාමුදුරුවෝ නෙව"....මහල්ලා භික්ෂුව දෙසට හැරී ඇමතීය. 

"මේ අපේ උපාසක මහත්තයනෙ....මම මේ ඊයේ රාත්‍රියේ බණකට වැඩලා එන ගමන්"

"මගේ මයිත්‍රී භාවනාව පිලිබඳ පොත ගැන දේශනාවකුත් කලා"........හාමුදුරුවෝ බාගෙට කෙටූ කොමෙන්ටුව මකා දැමමින් පැවසීය.

"අපිට ඉතින් නිවාඩුවක් පාඩුවක් නෑ උපාසක මහත්තයෝ. මිනිස්සුන්ට මයිත්‍රිය වඩන්න කියාදිදී රට වටේ වඩිනවා..."

"අනේ සාධු...!! මාත් මේ හාමුදුරුවන්ගේ දේශනාවක් පෝන් එකෙන් අහන ගමන් හිටියේ ........"එය කියන විට මහල්ලාගේ ඇස් නැටවිනිදැයි චන්දනට සිතිනි.

"මටත් නිවාඩුවක් කලාවක්  නෑ අපේ හාමුදුරුවනේ. ගෑනි මලත් හරි දැන් දරු මුණුපුරන්ගේ රාජකාරි මට පැවරිලා.ඒවා අපෙන් කෙරෙන්න ඕනි යුතුකම්නෙ. මම මේ පුතාලාගේ ගෙදර යන ගමන්. ඉස්කොලේ නිවාඩු කාලෙ නිසා ළමයා බලාගන්න විදිහක් නෑ කියල මට එන්න කිව්වා."

"බොහොම හොඳයි....බොහොම හොඳයි" හාමුදුරුවෝ නැවත තම පසුම්බිය අත ගානගමන් පවසමින් කවුලුවෙන් ඉවත බලාගති.

එහා පැත්තේ ඉඳගත් ගැබිණි කත ඒ ටිකට නින්දට වැටී ඇති බැවින් මහල්ලා නැවත තම ජංගමය ගෙන තවත් මුහුණු පිටුවකට පිලිපන්නේය. එහි වූයේ අලුත විවාහ වූ ජෝඩුවකගේ පින්තූර සමූහයකි. මනාලිය තම යෙහෙලියන් සමග කෙටි කිමෝනාවලින් සැරසී ගත් පින්තූර දෙස මහල්ලාත් මහල්ලාගේ ගෙලට ඉහලින් චන්දනත් බලා සිටී. කෙල්ලන්ගේ නිරුවත් දෙපා අමුතුම දීප්තියකින් දිලිසේ.මහල්ලා එකින් එක පින්තූර තිඅරය මත දිග හරී.

මගුල් ඇල්බමයේ අවසානය ලඟාවෙමින් පවතී. එහි අවසාන පින්තූරයේ මනාල ජෝඩුව පිට්ව යන වාහනයේ වීදුරුව මත "අද ඉඳන් අතට නිවාඩු" කියා මොනවායින්දෝ ලියා තිබුණි. කාරය වටා රැස් වූ තරුණ තරුණියන්ගේ මුහුණු සිනාවෙන් පිරී ඇත. තරුණියන්ගේ මුහුණු දෙව්ලොවින් බට සුරඟනන්ගේ මෙනි. මනාල ජෝඩුව ජයට පහට සරසා ඇති මාර්ගය දෙස ප්‍රීතියෙන් බලා සිටිති. හැඩැති වැඩති මාර්ගයක් ඔස්සේ සහකරුවෙක් සමග දිගු ගමනකට   මුල පිරීමට ඇත්තේ මොහොතක් පමණක් නිසා වෙන්න ඇති
දුම්රිය පිටත්වීම ඇරඹීය. චන්දන නැවතත් කොන්ක්‍රීට් මාර්ගය දෙස බැලීය. දුම්රිය ඉදිරියට යත්ම පාරේ වංගුවෙන් එහා කොටස ඔහුගේ නෙත ගැටුණි. වංගුවෙන් එපිට කලු පැහැති දිගු කාරයක් නවත්වා තිබේ ඒ වටා රැස් වූවන් ලේන්සු වලින් තමන්ගේ දෙනෙත් පිසිණු පෙනේ.  ඒ කිසිඳු මුහුනක් දිදුලන්නේ නැති බවනම් සහතිකය. කාරය වටා මිසක් ඉන් එහාට මිනිස් පුලුටක් නැති දුරුවර්ණ් වී ගිය පාලු වීදිය පමණි. කාරයට ඉහලින් වූ තොරණේ කිසියම් පාඨයක් සඳහන් කර ඇතත් චන්දනට එය පැහැදිලිව පෙනෙනේ නැත. එහි කුමක් සඳහන් කලානම් හොඳද? ....."අද ඉඳන් හැමදාම නිවාඩු" එහෙම ගැසුවානම් එහිද වැරැද්දක් නැතැයි චන්දනට සිතුණි.

හචෑඊස්ස්ස්ස්........
කිමුහුමත් සමග තවත් call එකකි...

"සර් ...අනේ සර් අද මට නිවාඩුවක් ගන්න බැරිද ?"